Καίτη Αργυροπούλου
Η Καίτη Αργυροπούλου το γένος Κυριαζή, γεννήθηκε στην Αίγυπτο, κόρη οικογένειας καπνοβιομηχάνων. Η οικογένειά της καταγόταν από τον Κισσό, το πιο ψηλό χωριό της Τσαγκαράδας του Πηλίου. Το επιβλητικό σπίτι του Κισσού στο οποίο στεγάζεται σήμερα το Δημαρχείο ήταν της οικογένειας Κυριαζή.
Ο ένας γιος της οικογένειας Κυριαζή, ο Ευστάθιος, έφυγε από το Βόλο και μετέβη στην Αίγυπτο όπου το 1896 δημιούργησε μια μεγάλη και πολύ επιτυχημένη καπνοβιομηχανία, την "Kyriazi Brothers Factory" στην Ισμαηλία του Καίρου, το κτίριο της οποίας σώζεται μέχρι σήμερα.
Ο Ευστάθιος Κυριαζής παντρεύτηκε την μητέρα της Καίτης η οποία όμως, πέθανε πολύ νωρίς, σε ηλικία τριάντα τριών ετών, αφήνοντας τρία παιδιά, την Νέλλυ, την Καίτη και τον Θωμά Κυριαζή.
Η Καίτη φοίτησε στην Αγγλία και αποφοίτησε παίρνοντας το Bachelor's Degree της στα Λατινικά και τις Νέες Γλώσσες.
Επιστρέφει στην Ελλάδα σε ηλικία είκοσι χρονών από την Αίγυπτο. Κατά την παραμονή της στην Αθήνα γνωρίζει τον Αλέξανδρο Αργυρόπουλο, γιο του τότε πρέσβεως της Ελλάδος στην Σερβία και παντρεύονται το 1925.
Το 1937 ο αρχιτέκτονας Φωτιάδης τους κτίζει ένα ωραιότατο και μοναδικό Μυκονιάτικο σπίτι στην Αθήνα, στην οδό Φωκυλίδου.
Κατά τη διάρκεια του πολέμου ο σύζυγός της Α. Αργυρόπουλος εργάζεται τα πρώτα χρόνια ως διπλωμάτης στο Υπουργείο Εξωτερικών. Επιστρέφοντας από μια αποστολή βρίσκεται στην κατεχόμενη από τους Γερμανούς Ελλάδα, συλλαμβάνεται και φυλακίζεται Αργότερα αποφυλακίζεται και μαζί με την Καίτη διαφεύγουν στην Μέση Ανατολή. Εκεί η Καίτη υπηρετεί την εξόριστη Ελληνική Κυβέρνηση. Το 1942 μεταβαίνει στις Η.Π.Α για να δώσει διαλέξεις υπέρ της Ελληνικής Πολεμικής Περιθάλψεως,
Μετά τον πόλεμο ο Α. Αργυρόπουλος τοποθετείται πρέσβης στον ΟΗΕ μετά στην Ιταλία και ακολούθως στην Κίνα κατά την εποχή της επικράτησης του Μάο.
Το 1960 η Καίτη Αργυροπούλου σπουδάζει στο Instituto di Restauro και παίρνει το δίπλωμά της ως συντηρήτρια έργων τέχνης και αναστηλώτρια βυζαντινής Αρχιτεκτονικής.
Κατά την επιστροφή της στην Ελλάδα επισκέπτεται το Μοναστήρι της Καισαριανής που ήταν σε εγκατάλειψη και διαπιστώνει την ολοκληρωτική καταστροφή του Υμηττού. Από την τρομερή εντύπωση που της δημιούργησε αυτή η εικόνα της καταστροφής γεννήθηκε η επιθυμία της να αναστηλώσει τη Μονή Καισαριανής και να αναδασώσει τον Υμηττό. Αργότερα πρωτοστάτησε και στην διαμόρφωση του αρχαιολογικού χώρου του Ολυμπιείου.
Έτσι ξεκίνησε το μεγάλο έργο της Καίτης Αργυροπούλου στον Υμηττό, στο οποίο αφιέρωσε όλη της την ζωή, εμπνέοντας έτσι το ξεκίνημα της προστασίας της φύσης στην Ελλάδα από την εποχή εκείνη.
Εκπροσώπησε την Ελλάδα στο Συμβούλιο της Ευρώπης για την Προστασία του Περιβάλλοντος και εξελέγη Πρόεδρος του για την πρώτη διετία.
Το 1939 εξέδωσε μαζί με την Νίνα Αραβαντινού βιβλίο για τους Ελληνικούς χορούς, στα Ελληνικά και αγγλικά. Το 1965 εξέδωσε βιβλίο για τα αγριολούλουδα της Ελληνικής γης επίσης στα ελληνικά και αγγλικά.
Το 1970 εξέδωσε το περιοδικό της Φιλοδασικής Ένωσης "Φύση και Ζωή".
Συνέγραψε επίσης στα αγγλικά το "Mountain Hymettus and the Kaisariani Monastery" και το "From peace to chaos" εκδόσεις Vantage, New York που αποτελεί μια συναρπαστική αφήγηση του Αλβανικού Έπους.
Τιμήθηκε με τον "Χρυσούν Σταυρό του Τάγματος της Ευποιΐας", με το Μέγα Χρυσούν Μετάλλιο της Γαλλικής Société Nationale de la Protection de La Nature και με το Αργυρούν Μετάλλιο του Ροταριανού Ομίλου. Το 1976 η Ακαδημία Αθηνών της απένειμε μεταθανάτια ειδικό βραβείο για την μεγάλη και πολύμορφη δημιουργική της δράση.
Η Καίτη Αργυροπούλου απεβίωσε στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός την Τρίτη 7 Μαρτίου 1976, μετά από εγκεφαλικό επεισόδιο. Κηδεύτηκε στον Ι. Ναό του Αγίου Διονυσίου Αεροπαγίτου παρουσία των τότε Υπουργών Εθνικής Αμύνης και Πολιτισμού κ.κ Ευάγγελου Αβέρωφ-Τοσίτσα και Ι. Τρυπάνη καθώς και του τότε Δημάρχου Αθηναίων κ. Ι. Παπαθεοδώρου. Η τελευταία της επιθυμία να ταφεί μέσα στο αγαπημένο της Αισθητικό Δάσος του Υμηττού δεν έγινε δυστυχώς δεκτή για τυπικούς λόγους.
Βασίλειος Β. Μελάς
Ο Βασίλειος Μελάς του Βίκτωρος γεννήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 1898. Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Οικονομικά στο Λονδίνο. Αρχικά εργάσθηκε για την National Westminster Bank στο Λονδίνο. Το 1933 ανέλαβε Γενικός Διευθυντής της Τράπεζας Χίου μέχρι το 1939. Μετά τον πόλεμο, το 1949 ανέλαβε Πρόεδρος Δ.Σ. και Γενικός Διευθυντής της Α.Ε. ΕΛΑΪΣ όπου και παρέμεινε Πρόεδρος έως το 1984.
Συμμετείχε ενεργά στην κοινωνική ζωή της εποχής του ως μέλος του Δ.Σ. του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων, μέλος του Δ.Σ. του Συνδέσμου Εταιρείας Ιπποδρομιών, Σύμβουλος της Αθηναϊκής Λέσχης.
Ως Γενικός Γραμματέας της Φιλοδασικής Ένωσης Αθηνών αρχικά και μετά Πρόεδρος, μαζί με την Καίτη Αργυροπούλου και με δική του σημαντικότατη οικονομική ενίσχυση, προώθησε το έργο της Φιλοδασικής στην αναδάσωση και διαμόρφωση του Αισθητικού Δάσους, γύρω από τη Μονή Καισαριανής, την οποία και αναστήλωσε. Ο Βασίλειος Μελάς παρέμεινε Πρόεδρος έως το 1983.
Πέθανε τον Ιούνιο του 1987 και με το κληροδότημα του έδωσε την οικονομική δυνατότητα στην Φιλοδασική να συνεχίσει μέχρι σήμερα την φροντίδα, προστασία και ανάπτυξη του Αισθητικού Δάσους στον Υμηττό, το οποιο διαχειρίζεται με παραχωρητήρια του Ελληνικού Κράτους.
Για το έργο του τιμήθηκε με το Αριστείον Ανδρείας, τον Χρυσούν Σταυρό Φοίνικος μ.ξ και Μετάλλιον Στρατιωτικής Αξίας.
Μιχαήλ Γ. Μελάς
Ο Μιχαήλ Γ. Μελάς γεννήθηκε στην Αθήνα το 1930. Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ασχολήθηκε με το Εμπόριο Βάμβακος στην Ελβετία στην εταιρεία C.M. Salvagos από το 1945-1961. Από το 1964 έως το 1974 εργάστηκε στην Γενική Γραμματεία του ΝΑΤΟ και το 1979 ανέλαβε Διευθυντής Περιφερειακής Ανάπτυξης Ανατολικού Αιγαίου.
Το 1983 εξελέγη Πρόεδρος του Δ.Σ. της Φιλοδασικής Ένωσης Αθηνών μέχρι τον θάνατο του το 2015.
Παράλληλα ήταν μέλος της Διοικητικής Επιτροπής του Μουσείου Μπενάκη.
Στα 32 χρόνια που ήταν Πρόεδρος της Φιλοδασικής αντιμετώπισε με επιτυχία τις προσπάθειες πάσης φύσεως καταπατητών του δάσους, παράλληλα με την φροντίδα του Αισθητικού Δάσους, που το Ελληνικό Κράτος παραχώρησε στην Φιλοδασική, με σκοπό την προστασία και την ανάπτυξη του.
Πολύ μεγάλη υπήρξε και η συμβολή του για την διατήρηση και προστασία του Απολιθωμένου Δάσους της Λέσβου, καθώς και για την δημιουργία του Μουσείου στην περιοχή.
Επίσης με πρωτοβουλία του η Φιλοδασική ανέλαβε την αναδάσωση του καμένου δάσους γύρω από την Ιερά Μονή της Χίου, αλλά και τον εξωραϊσμό και φύτευση του προαύλιου και του περιβάλλοντος χώρου της Μονής, μετά την τελευταία αναστήλωση το 2013.